هرکدوم از ما، احتمالا توی ذهن‌مون یه‌سری هدف ها و خواسته‌ها داریم. بهتر بگیم، ما یه‌سری آرزو داریم! اما این آرزو و رویاها با نشستن و دست‌روی‌دست گذاشتن محقق نمی‌شن. بیاین از یه‌مسئله کوچک شروع کنیم؛ نمره ۲۰ امتحان، مگه می‌شه کسی رو خوش‌حال نکنه؟! اما نمره ۲۰ که همین‌طوری به‌دست نمیاد، میاد؟ معلومه که نه!
برای نمره ۲۰ گرفتن، برنامه‌ریزی می کنیم، تمرین حل می‌کنیم و کلی برنامه‌ریزی دیگه تا بالاخره به اون چیزی که می‌خوایم و هدف ماست، برسیم. بیاین اصلا با هم‌دیگه یه‌مروری داشته باشیم. حالا یه‌دیقه حواس‌تون رو به این‌جا جمع کنین، می‌خوایم باهم‌دیگه ببینیم که چندبار با یه‌برنامه‌ریزی موفق به اون نمره ۲۰ دست‌پیدا‌کردیم؟! شاید الان با خودتون بگین که:«من که برنامه‌ریزی داشتم، پس چرا اون نمره رو به‌دست نیاوردم؟!» بله، برنامه‌ریزی داشتی، ولی به اون برنامه عمل کردی؟ یا اصلا، چیزی که تو ذهنت بوده رو پیاده کردی یا مثل بقیه دوستات برنامه‌ریزی کردی؟
برنامه‌ریزی هرکسی متفاوته. یه‌جورایی برنامه‌ریزی شخصیت داره و شخصی‌سازی شده است. یعنی برنامه‌ریزی که برای شما ممکنه خوب و مفید باشه، برای صمیمی‌ترین دوست‌تون ممکنه کارآمد نباشه! برنامه‌ریزی و هدفگذاری، موضوعیه که از خیلی‌ها راجع‌بهش شنیدیم. اما این‌جا، می‌خوایم یه‌جور دیگه بهش نگاه کنیم. قراره فارغ از درس و مدرسه، برنامه‌ریزی یادبگیریم. یه‌برنامه، مختص خودمون.
برای شروع باید اصلا ببینیم که هدف چیه؟ وقتی از هدفگذاری صحبت می‌کنیم، یعنی قراره مسیری رو بگذرونیم که ما رو به قله برسونه! اما این مسیر، اون‌قدرام راحت نیست! تو این مسیر ممکنه یه‌عالمه زمین‌بخوری و یا حتی از کوه پرت بشی. اما باید به خودت وقت بدی و دوباره بلند شی و تلاش کنی. یه‌موقع‌هایی آدم نمی‌تونه درجا خودش رو جمع‌وجور کنه. هیچ اشکالی‌هم نداره. یه‌کم باید به خودمون زمان بدیم. زمان بدیم تا ذهن‌مون رو جمع‌وجور کنیم. وقتی که داریم از این کوه، با همه پستی و بلندی‌هاش بالا می‌ریم، یه‌َعالمه چیز یادمی‌گیریم. راست‌ش بهتره تو این‌مورد، تمام تلاش‌مون و بکنیم که از مسیر لذت ببریم. اگر بخوایم همش به‌فکر رسیدن باشیم، مطمئنا بهمون سخت می‌گذره. حتی ممکنه یه‌جا بزنیم به سیم آخر و دیگه ادامه ندیم. بعضی‌اوقات، رسیدن خیلی دیر اتفاق میافته.
اما حالا بیاین باهم ببینیم که از کجا می‌تونیم شروع کنیم؟
قدم اول اینه‌که، هرچیزی که تو ذهن‌مونه رو روی کاغذ بنویسیم. یعنی یه‌نقشه راه، برای آرزوهامون درست کنیم. خواسته‌هامون رو بنویسم و خودمون رو توی چندسال آینده به‌تصویر بکشیم.
بعدش می‌ریم سراغ مهارت‌هامون. تا خودمون و بشناسیم و نقشه قوی‌تری داشته باشیم. یه‌نقشه که هم راه اصلی توش پیدا باشه، هم راه‌های فرعی. این‌طوری میان‌بر زدن خیلی راحت می‌شه.
این‌جا، قراره به‌هم‌دیگه کمک کنیم تا هرکسی نقشه خودش رو بکشه. یه‌نقشه برای رسیدن به آرزوها. تو «جایزی» سعی‌مون و می‌کنیم که دونه دونه راه‌های اصلی و فرعی رو پیدا می‌کنیم، به‌شرط این‌که همراه هم بشیم.
| بازی| بازی پرهیجان| هدف| هدفگذاری| هوش اجتماعی| |
