باور به اینکه چیزی شبیه ما در یه‌جهان دیگه، داره بقیه انتخاب‌های ما رو زندگی می‌کنه! انتخاب‌هایی رو که ما در زندگی‌مون گزینش نکردیم.به این میگن دنیای موازی!
اگه بخوایم از زندگی ایده‌ال خانواده برای بچه‌ای که به‌دنیا میاد حرف بزنیم، اون رو چطور تعریف می‌کنیم؟! اصلا بیا قدم به قدم زندگی این بچه تازه به‌دنیا اومده رو مرور کنیم:
هفت‌سال اول زندگی رو با وابستگی به خانواده می‌گذرونه، اما کم‌کم وقت این رسیده که فاصله بگیره. فاصله بگیره و نصف روز رو تو خونه دوم‌ش بگذرونه! پیش معلم‌ها و دوستا. ممکنه تا قبل از اینکه درس‌هاش زیاد نشده و قدرت یادگیری خوبی داره، خانواده به فکر این بیافتن که بذارنش کلاس زبان تا یه زبان دیگه رو هم یاد بگیره.
حالا دیگه کم‌کم می‌رسه به متوسطه۱:
سال‌هایی رو می‌گذرونه که باید برای ادامه درسش تصمیم جدی بگیره. چون اگه وسط راه پشیمون بشه، نمی‌گم راه برگشت نداره. اتفاقا راه برگشت داره اما جاده‌ش پر از پیچ‌های تند و سخته. این روزا پر از چاله‌چوله س. پر از سوال و جواب کردن، یادگرفتن و کلافگی. یه‌موقع‌هایی بچه‌ها تو این مرحله، موفق نمی‌شن که با خواسته و انتخاب خودشون قدم بردارن. و اصلا گره داستان از این‌جا شروع می‌شه! مسئله انتخاب! دیگه بقیه‌ش چه فرقی می‌کنه؟ چهارسال درس می‌خونیم و بعدش کنکور می‌دیم. که تازه اون هم کلافگی و درگیری‌های خودش و داره. اما حالا موضوع ما یه‌چیز دیگه‌س.
کی منکر این قضیه است که آموزش و مدرسه یکی از مراحل زندگی‌ن که می‌تونن خیلی جاها به داد ما برسن؟! خود همین مدرسه، یه دنیای کوچیکه برای یادگرفتن، برای دیدن آدم‌های مختلف و شنیدن‌شون. شاید بی‌خود نیست که بهش میگن خونه دوم. مدرسه، انتخاب رشته، کنکور دادن عضو زندگی هر آدمیه. خیلی‌ها این مرحله رو رد می‌کنن و میرن سراغ بقیه انتخاب‌ها و بعضی‌ها هم، وسط راه پشیمون می‌شن و دیگه ادامه نمی‌دن. که البته پشیمون شدن تو این راه، همچین هم کار راحت و آسونی هم نیست.
اما خودمونیم، کیه که تو این دنیا با مدرسه رفتن و سواد یادگرفتن و دیگه نهایتا به‌دست‌آوردن یه مدرک دیپلم، بتونه خیال‌ش از خودش و آینده‌ش راحت باشه؟! واقعا هیچ‌کس!
توی این دنیایی که الان توش زندگی می‌کنیم، یه‌جورایی اگه فقط حواست به درس و آموزش و مدرسه باشه و مهارت دیگه‌ای بلد نباشی، کلاهت پس معرکه است!
میدونی، کلا نوجوونی دوران سختیه! تو نه اون‌قدر بزرگی که بتونی به‌تنهایی برای مسائل و خواسته‌هات قدم برداری، و نه اون‌قدر بچه که نیاز باشه یکی دائما حواس‌ش بهت باشه. حالا تو فکرکن عزیزترین آدم‌های زندگیت دل‌شون می‌خواد که تو فقط درس بخونی، اما دل تو دنبال یه‌مهارت و حرفه دیگه‌ایه تا در کنار این همه آموزش رشد پیدا کنه. این‌جور موقع‌ها که راه جلو پامون پر از مانع و دست‌اندازه، باید خودمون رو ثابت کنیم و برای دنیای نوجوانانه‌ی خودمون بجنگیم!
حالا وقت‌شه به همه ثابت کنیم دنیای ما خیلی بزرگ‌تر از این حرف‌هاست که به ریاضی و فیزیک و ادبیات و هنر محدود بشه. ما، تو همین دنیای بزرگ خودمونه که با خلاقیت‌مون بال درمی‌یاریم و پرواز می‌کنیم و به سمت علاقه‌هامون می‌ریم. پس، بیا با انتخاب‌هامون به سمت دنیای موازی پرواز کنیم!
اما چطوری؟ خیلی راحت‌تر از اون چیزی که فکرش رو یکنی! فقط کافیه که بخوای که مهارت‌هات رو افزایش بدی. اگه تصمیم‌ت رو گرفتی و می‌خوای که برای خودت یه‌قدمی برداری، «جایزی» کمکت می‌کنه. فقط باید برای مهارتی که دوست داری یادبگیری، تلاش کنی، به همین راحتی!
